وصف الحال آقایان پس از مرگ همسرشان !

 

مـــــردها کاین گریه در فقدان همســــــــر می کنند
                                                                بعد مرگ همســـــــر خود ، خاک بر سر می کنند !
خاک گورش را به کیسه ، سوی منزل مـــی برند !
                                                               دشت داغ سینـــــه ی خـــــود ، لاله پرور می کنند
چون مجانین ! خیره بر دیوار و بر در مــــــی شوند
                                                               خاک زیر پای خود ، از گریه ، هــــــی ! تر می کنند
روز و شب با عکــس او ، پیوسته صحبت می کنند
                                                               دیده را از خون دل ، دریای احمــــــــر مــــی کنند !
در میان گریه هاشان ، یک نظر ! با قصد خیــــــر !!
                                                               بر رخ ناهیـــــــد و مینـــــــــا و صنــــــوبر می کنند !
بعدٍ چنــــــدی کز وفات جانگــــــــداز ! او گذشـــت
                                                               بابت تسلیّت خـــــــود ! فکــــر دیگــــــر مـــی کنند
دلبری چون قرص ماه و خوشگل و کم سن و سال
                                                               جانشیـــــــــن بی بدیل یار و همســـــــر می کنند
کـــــــــج نیندیشید !! فکــر همســـــــر دیگر نیَند !
                                                               از برای بچـــه  هاشان ،  فکر مـــــــادر  مـــی کنند!

هر شماره متعلق به کیه؟؟!!!

این  داستانِ   ابتدای  ترم  من  است  

                                           ابتدای فصل سرد سرمای من است

دوستان   و    درس    و    کتابانم     غریب

                                           شهر   و  کلاس  و  خوابگاهان  را  غریب

ترم   اول   عشق  و  حال  در  شهر  و  صفا 

                                           بی  خیال  از  درس  و  استاد   در   خفا

ازخنده در زنگ شفق تا دوست یابی در زبان 

                                           ازسختی پویانظر تا بی کسی در امتحان

راه    فنی    تا    به    سلف    تفریح    ما

                                           گاه    گاهی    کافه    تریا    جای    ما

روز ها  چون  برق  و  باد  از  هم  گذشت

                                           ای  دریغا   جزوه  ای   خوانده   نگشت

لیک  از  حواسان   پرت  بود  فرجام  کار

                                          حل   تمرین  ،  پاس   ترم   انجام   کار

زود    بگذشتی   و   نهایت   هم   بشد

                                          فرجه  ها ی    امتحانات    هم    بشد

دست  و  پا   بر   لرزه  و  سیما  خجل

                                          مهر     تجدیدی     بیامد     بر   سجل

در   کویر   درس   و  تمرین   و  سوال

                                         هوش  ما  را  برد  به  یغما  یک شغال

صبح    رستاخیز   ببردند   در   کلاس

                                         یک  به  یک  ما   را   و   کار  ما  خلاص

دشت   لوت   بود   بی  مادر   کلاس

                                        کی  به  اطرافت  کسی  بود  در کلاس

هر  که  چون  کیسل  درون لاک خود

                                       چشم  و  سر  می پلکیدند خود به خود

امتحان ها   نیز  عاقبت  پایان  گرفت

                                       یک  نفر  غم   ،  دیگری  شایان  گرفت

های  و  هوی   کودکان   بالا  گرفت

                                       بازار    نمره    باز    هم    کالا    گرفت

عابدی    در    اتهامات    فرد     یک

                                       آمار     تجدیدی     او     گردیده     یک

هم نیاز و هم زمان کی جایز است؟

                                       فکر  شاگرد  اولی  کی  جایز  است؟

در   میان    برق   ،   پاس   الریاض

                                       النیاز    است    النیاز    است    النیاز

حال  پشیمانی امروزت  چه سود؟

                                       فکر  پاس  با نمره  ده  را چه سود؟

ای بر سرت خاک تو کامروز شاعری

                                       تو   کز   دنیا   نداری    جز   ظاهری

تو  بیا  ای  ساقی  باده   به  دست

                                    برقیان بوعلی جامی بدارند در دو دست

پر  کن  این  جام از می و حالی بده

                                      فکر    راه   چاره   کن  ،  جانی   بده

همای...

زاهدا ، من که خراباتی و مستم... به تو چه؟!

ساغر و باده و بد بر سر دستم...به تو چه؟!

تو اگر گوشه ی محراب نشستی، صنمی گفت چرا؟!

من اگر گوشه ی میخانه نشستم...به تو چه؟!

آتش دوزخ اگر قصد تو  و  ما بکند !

تو که خشکی چه به من ،من که تر هستم...به تو چه؟!

پرسپولیس سرور استقلاله...

چه خوش گفت فردوسی پور در نود / که قرمز به آبی برنده شود

میازار اس اس که کیسه کش است/ که دل داردو بر همینش خوشست

چو شش تا بخوردست از روزگار / دگر آبیان را نماندست قرار

تو کز محنت دسته سه بی غمی / سرافراز و سرخی، بخندا همی

توانا بود هرکه قرمز بود / ز شیشتا دل شیر غران بود !

شیش تایی آش...

.::به افتخار هرچی پرسپولیسیه::.

.::که با ده نفر تو ده دقه سه تا گل میزنن::.

 

دانشجو چه گناهی داره آخه...

شعرهای ناگفته...

مجال  پرسش   از  عالم  چرا  نیست ؟                که  خاک  و  جوهر  ما  هر دو  یکٌیست

چو مستغرق به تسبیحش جهان است                چرا شش روز  عمرم  پیش من نیست؟

گر  صواب  آن  است ، تشنه  در  بیابان                مجال   خوردن   خونش   بر  او  نیست

چرا  این   کوله  بار   بر   دوش   انسان                دلیل  می  فروشی  در جواب  نیست ؟

در   این    مهمان  سرای   بین   راهی                مسافر،بیش از این ماندن صواب نیست

شعرهای ناگفته...

بغض شعرم را شکاندی ای پسر           از  دلم  آهی  ستاندی  ای پسر

طبع  تو  روشن تر  از  انوار  مهر           تیرگی  را  خوب  راندی  ای  پسر

اشک  در ابیات  شعرت  موج زد           خنده  را  راهی  نماندی  ای پسر

سینه آگاه ازغمت درد آشناست           مرده  از  خوابم   پراندی  ای  پسر

لیک صبری  پیشه کن فرهاد وار           کو  به  صد  ایوب  ماندی  ای  پسر

نامه را بستم ولی می بوسمش         کین لب ازطبعت خجل ماندای پسر

حاشیه ی عاشقی

بی همگان به سر شود      بی تو به سر نمیشود

داغ  تو  دارد  این  دلم        جای  دگر   نمی شود

مست و خرابم و هوس       بی تو  خفن  نمیشود

پارتی و قرص اکس هم       دگر    دوا   نمی شود

تو   بدترین   بهانه ایی       دلم  حالیش  نمیشود

بیا  که   طالعم   تویی       دگر   درست   نمیشود

سوز دل

سر هر کوی و گذر

                          سر ره

                                       هر رهگذری را دیدم

دست پرسش به گدایی جوابی کردم

                                                 که اگر گشته تمام ، شعله ی شمعم اکنون

        در سیاهی اتاق

                      نکند زخم کند پرزه ی فرش ،، پای عریان تو را

                                                                                    پا بر این قلب گذار

و اگر باز گذر میکنی از کوچه ی ما

              نکند پای بر این قلب خونین بگذاری به خطا

                                                                 قلبم ارزانی تو

ترس دارم خرده شیشه ی عمرم که شکست

                                  زخم سازد به سر سوزنی از

                                                              پای برگشت تو را