مجال  پرسش   از  عالم  چرا  نیست ؟                که  خاک  و  جوهر  ما  هر دو  یکٌیست

چو مستغرق به تسبیحش جهان است                چرا شش روز  عمرم  پیش من نیست؟

گر  صواب  آن  است ، تشنه  در  بیابان                مجال   خوردن   خونش   بر  او  نیست

چرا  این   کوله  بار   بر   دوش   انسان                دلیل  می  فروشی  در جواب  نیست ؟

در   این    مهمان  سرای   بین   راهی                مسافر،بیش از این ماندن صواب نیست